Letilíf í svitapolli

Í Istanbúl var heldur betur líf og fjör. Sprengjuleitartæki í lobbíinu og svona. Við skvísurnar fórum í túristagallann og vöppuðum glaðar í bragði að berja bláu moskuna og Hagia Sofia augum. Konur í svörtum búrkum voru út um allt og sömuleiðis tyrkneskur karlpeningur sem súmmuðu á rassinn á okkur með myndavélunum sínum sí og æ. Línurnar þeirra voru heldur ekki af lakari endanum. Þið íslensku strákarnir ættuð kannski að taka ykkur þá til fyrirmyndar. Hér koma nokkur sýnishorn fyrir ykkur, esskurnar mínar og þessir frasar spruttu upp eftir aðeins nokkurra mínútna labb:

- I scream, you scream. Let’s see who can scream more… (ég var sem sagt að borða is)
- Want to share your ice-cream with me?
- Aaaa… Spice Girls!
- How can I rip you off?

Lesið og skælið! Af hlátri eða gráti, mér er sama. Svona á sko að gera þetta. En af einskærri tilviljun hittum við tvær íslenskar stelpur á interraili og reyndist önnur þeirra vera gömul skólasystir mín úr MR og hin vinkona Valdísar. Og nokkrum mínútum seinna mættum við íslensku pari. Heimurinn er nú heldur betur lítill, krakkar mínir.

Tónleikarnir voru svo við ána Bosphorus og voru um 17.000 manns á svæðinu og voru þetta okkar síðustu einkatónleikar á þessu tónleikaferðalagi. Það var því mikið sprellað í síðasta sándtékkinu og fékk krúið heldur betur að njóta sín í stað okkar brassstelpna.

Næsta dag var fluffast til Lissabon í tveimur heldur löngum flugum. Daginn eftir hélt Chris trommari tónleika með sópran saxófónleikara sem var afar góð skemmtun. Djammað fram eftir kvöldi enda ekkert annað hægt þegar stuðið er í hámarki. Spiluðum síðan á festivalinu Sudoeste í fyrradag og tók næstum 3 tíma að komast þangað. Allt gekk voða vel og einkenndist heimferðin af endalausum pissuspreng á mínum bæ.

Hér erum við svo mætt til Almería, eins heitasta staðar Spánar enda ein eyðimörk. Hér voru líka teknir upp nokkrir spaghettí-vestrar á sínum tíma og svona. Veit ekki um hina en ég ætla allavega að sleikja sólina í viku áður en ég kem heim og hafa það náðugt. Ef til vill verður þetta síðasta blogg þessa túrs og verður eflaust mikið grátið á næstum dögum því helvíti á maður eftir að sakna allra.

Dass af myndum:


Brynja þurfti að hylja axlirnar og ég fæturnar með þessu forláta efni til að fá inngöngu í bláu moskun


Píur


Og Chris bara trommaði og trommaði og blés og blés


Framtíðardyraverðir þarna á ferð…


Monseur Anthony og æi, þessi leiðinlega þarna


Mín bara mætt í ullarnaríurnar fyrir veturinn


Við í bandinu gáfum krúinu áritaðar myndir af þeim við störf sín og sáust nokkur gleðitár á hvörmum þeirra

Næsta helgi: Olá-festivalið og heimkoma. Fokk já.


Smá jútjúb af Overture sem við stelpurnar spilum.

Adios y hasta luego,
-Sæbba rokk