Rúllandi niður strætið
Var að koma af jólahlaðborði með vinnunni á fyrrverandi vinnunni. Flókið? Fór á Hereford, minn gamla vinnustað með ellismellunum sem vinna á sambýlinu. Allt unga fólkið í prófum þannig að ég sat uppi með krumpufésin. Munurinn á mér og elsta voru sirka 50 ár. Reikniði nú. Svo gat ég lítið borðað. Hef komist að því að mín matarlyst fer eftir skapi. Áðan var ég til dæmis voða leið og niðursneidd/lút (förum ekkert út í smáatriðin) og þá gat ég ekki borðað neitt. Ef ég er reið þá borða ég rosalega mikið. Ég get því greinilega ekki gert eins og í bíómyndunum; fengið mér ís beint úr dollunni (þennan dýra) þegar mig langar til að grenja úr mér augun. Eða borðað hnetusmjör með Oreo-kexi. Eða hellt í mig hnetu emmogemmi eins og í Nutty Professor. Sem er ágætt held ég bara. Fékk mér smá lax í forrétt og kúfyllti diskinn af kjöti og gúmmelaði í aðalrétt en gat pínt í mig svona 1/3 af disknum. Eftirréttinn var ómögulegt að innbyrða. Þetta var því hálfgerð peningasóun og fýluferð. Nei þetta var ágætt. Ekki oft sem ég fer á jólahlaðborð. Bara aldrei. En ég lærði þó galdrabragð sem inniheldur rauðvínsglas, tannstöngul, skeið og gaffal. Ógeðslega var það kúl. Þið pikkið í mig og ég sýni. En ég þarf greinilega að stúdera tengsl skapsveiflna minna og matarlystar.
Og yfir í eitthvað skemmtilegt. Við gimpin á Hverfisgötunni eigum okkur uppáhaldsþátt. Þátt þar sem allir setjast niður saman, gleyma sorgum og sútum og hlæja. Búbbarnir. Þeir eru Búbbarnir. Búbbabúbba. Búbbabúbba. Já mörgum finnst þetta nú þunnur þáttur en ekki okkur. Við erum sammála að mafíósasjónvarpsstjórinn sé bestur og á eftir honum endurnar á tjörninni. Hér kemur uppáhaldsbrandarinn minn með þeim:
Önd 1: "Hvernig ertu?"
Önd 2: "Svipuð. En þú?"
Ö 1: "Svipuð. Varstu búin að frétta með Andrés önd?"
Ö 2: "Nei hvað?"
Ö1: "Hann hélt fram hjá Andrésínu."
Ö2: "Gvöð, hvað gerðist?"
Ö1: "Hann fór á gæs."
Ö1 og Ö2: "Ahahahaha!"
Óborganlegt.
Jæja, núna er ég á næturvakt nr. 2 af 5 og ég er farin að horfa á Dante's Peak og ætla að gæða mér á tjöbbatjöbbs sleikjónum sem ég splæsti á mig áðan. Svo kannski skrifa á nokkur jólakort fyrir gömlu konuna.
Var að koma af jólahlaðborði með vinnunni á fyrrverandi vinnunni. Flókið? Fór á Hereford, minn gamla vinnustað með ellismellunum sem vinna á sambýlinu. Allt unga fólkið í prófum þannig að ég sat uppi með krumpufésin. Munurinn á mér og elsta voru sirka 50 ár. Reikniði nú. Svo gat ég lítið borðað. Hef komist að því að mín matarlyst fer eftir skapi. Áðan var ég til dæmis voða leið og niðursneidd/lút (förum ekkert út í smáatriðin) og þá gat ég ekki borðað neitt. Ef ég er reið þá borða ég rosalega mikið. Ég get því greinilega ekki gert eins og í bíómyndunum; fengið mér ís beint úr dollunni (þennan dýra) þegar mig langar til að grenja úr mér augun. Eða borðað hnetusmjör með Oreo-kexi. Eða hellt í mig hnetu emmogemmi eins og í Nutty Professor. Sem er ágætt held ég bara. Fékk mér smá lax í forrétt og kúfyllti diskinn af kjöti og gúmmelaði í aðalrétt en gat pínt í mig svona 1/3 af disknum. Eftirréttinn var ómögulegt að innbyrða. Þetta var því hálfgerð peningasóun og fýluferð. Nei þetta var ágætt. Ekki oft sem ég fer á jólahlaðborð. Bara aldrei. En ég lærði þó galdrabragð sem inniheldur rauðvínsglas, tannstöngul, skeið og gaffal. Ógeðslega var það kúl. Þið pikkið í mig og ég sýni. En ég þarf greinilega að stúdera tengsl skapsveiflna minna og matarlystar.
Og yfir í eitthvað skemmtilegt. Við gimpin á Hverfisgötunni eigum okkur uppáhaldsþátt. Þátt þar sem allir setjast niður saman, gleyma sorgum og sútum og hlæja. Búbbarnir. Þeir eru Búbbarnir. Búbbabúbba. Búbbabúbba. Já mörgum finnst þetta nú þunnur þáttur en ekki okkur. Við erum sammála að mafíósasjónvarpsstjórinn sé bestur og á eftir honum endurnar á tjörninni. Hér kemur uppáhaldsbrandarinn minn með þeim:
Önd 1: "Hvernig ertu?"
Önd 2: "Svipuð. En þú?"
Ö 1: "Svipuð. Varstu búin að frétta með Andrés önd?"
Ö 2: "Nei hvað?"
Ö1: "Hann hélt fram hjá Andrésínu."
Ö2: "Gvöð, hvað gerðist?"
Ö1: "Hann fór á gæs."
Ö1 og Ö2: "Ahahahaha!"
Óborganlegt.
Jæja, núna er ég á næturvakt nr. 2 af 5 og ég er farin að horfa á Dante's Peak og ætla að gæða mér á tjöbbatjöbbs sleikjónum sem ég splæsti á mig áðan. Svo kannski skrifa á nokkur jólakort fyrir gömlu konuna.
Ps. Nokkrir letibloggarar voru að missa p-málið sitt. Obbobobb. En Sjöbba frænka var að fá link. Hún er með húmorinn í lagi enda erum við svo mikið skyldar sjáiði til.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli