Jájá

Lífið heldur áfram, ekkert sem stoppar það. Svona sirka vika þangað til maður hoppar yfir í geðveikina í Evrópu enn á ný. Síðustu dagar hafa verið góðir. Mikið borðað enda þýðir ekkert annað. Svo hefur maður sogið í sig slúðrið hvert á fætur öðru enda hefur hef ég misst af svo miklu á meðan ég var í burtu. Þetta lið...

Ég skellti mér í göngutúr með hann Sókrates um daginn í kvöldsólinni. Harpa systir fékk að fljóta með. Sókri reyndi að vingast við kött með litlum árangri. Svo er hann orðinn svo gamall greyið að hann rétt svo stendur uppi þegar hann er að pissa. Erfitt að horfa upp á þetta. Ég var bara við það að halda á honum á meðan hann gerði númer eitt. En það myndi ekki enda vel. Veit nú ekki alveg af hverju ég er að blogga um einhvern helvítis göngutúr en svona er þetta í dag. Gúrkutíð enda gerir maður mest lítið þessa dagana. Jú ég hitti nú hana Móu um daginn og við skelltum okkur svo í Kolaportið en það hafði ég ekki gert í mörg ár. Gaman að því.

En hérna koma svakalegar myndir frá Seattle en hótelherbergisskápurinn hafði að geyma þessa svakalegu sloppa. Ég bara varð. Njótið


Kynþokkinn hreinlega lekur


og lekur

Svo var ég í klippingu og litun í morgun. Annað gott dæmi um gúrkutíðina. Svo er mér illt í maganum.

Og ég kveð með myndbrotum úr Jools Holland þættinum sem var sýndur í síðustu viku. Njótið.

Earth Intruders


The Anchor Song


Declare Independence