Örsaga

Lónið var hálftómt. Aðeins plástrar og bikinítoppur flutu á yfirborðinu og hárteygjur og snæri grófu sig ofan í kísilinn sem var síðan makað á þreytt og saltlegin túristaandlit. Gæslumennirnir gengu ákveðnum skrefum með volkítolkístöðvarnar í plastpoka. "Allt seif í vestur. Roger. Er að fara suður. Yfir og út." Skærgulu úlpurnar létu túristana fá ofbirtu í augun í myrkrinu. Aðeins stjörnurnar og flóðljósin lýstu leiðina. Einn túristinn fór úr spídósundskýlunni sinni og veifaði til félaganna til að sýna hvað hann er rosalega flippaður. Hann fékk kísil í sparigatið fyrir vikið. Parið vafði örmum sínum um hvort annað og engin önnur manneskja var til í heiminum. Bara ég og þú. Kossinn var saltur en hverjum var ekki sama. Ung stúlka bjó til væna kísilkúlu og skellti innan á bikinítoppinn sinn. Alveg eins hinum megin. Brjóstin stækkuðu um helming og voru raunverulegri en nokkru sinni fyrr. Hún kallaði þetta kísílíkon og er búin að fá einkaleyfi. Stúlkan hét Særún.