Í gömlu góðu dagana

var allt miklu betra. Engar áhyggjur yfir að falla á prófum, niður stiga eða í gryfju gleymskunnar. Dæmi hver um sig. Ég hef nú aðallega áhyggjur af síðustu tveimur möguleikunum. Skondið hvað svona litlir hlutir geta farið alveg með mann.



Pabbi Brad Pitt?