Ég var að taka til í skápnum mínum í dag með öllu gamla skóladraslinu mínu og fann mér til mikillar gleði, smásögu sem ég skrifaði í 9. eða 10. bekk um dag í lífi Jónasar Hallgrímssonar ef hann væri nú uppi í dag:


DAGUR Í LÍFI JÓNASAR HALLGRÍMSSONAR

Góðan og blessaðan daginn, kæra dagbók

Ég vaknaði árla morguns um klukkan tíuhundruð, rakaði skegghýjunginn og komst að því að Venus rakvélar eru með eindæmum betri en Gilette. Muna að kaupa raksápu. Fékk mér sviðakjamma og mysu í árbít og skolaði herlegheitunum niður með lýsisflösku. Nú detta mér allar dauðar lýs úr höfði!! Það er komið gat á ullarsokkinn minn!! Hvernig nær maður svitabletti úr skyrtu? Nú væri gott að hafa múttu gömlu sér við hlið, hún kunni ráð við öllum fjandanum. Ætli kúamykja virki?? Ég reyni það.
Eftir ferð í fjósið, símaði ég til Konna lagsmanns míns, til að minna hann á kvæðamannafundinn sem var um nónið. Hann þakkaði pent fyrir sig og skellti á. Það er eitthvað uppi á honum böllurinn í dag. Vonandi var hann ekki í miðjum klíðum.
Síðan fór ég til Erps, sonarsonar míns og við kvöddumst á í nokkra stund. Fengum okkur rammíslenskt brennivín, hákarl og nokkra Thule á efir. Ég lagðist útaf eftir smástund og eftir blundinn fór ég á æfingu með hljómsveitinni minni, ZZZ Íslenskir fjárhundar. Ég sá mér til mikillar undrunar að klukkan var orðin fjórtánhundruð. Skítur! Kvæðamannafundurinn var byrjaður! Ég hljóp eins hratt og ég gat þrátt fyrir slæma mjöðm en þegar ég mætti á staðinn voru allir farnir. Skratti með horn og klaufir! Og næsti fundur er ekki fyrr en eftir mánuð!
Kom við á Kaffi Reykjavík og hitti þar ástina í lífinu mínu, Hafnarfjarðar-Gullí. Við skruppum á salernið og mökuðumst í góða stund og sofnuðum vært. Ég samdi rímu um hana meðan hún svaf sem ég kýs að kalla: “Hvað varð af nærbuxunum.” Þetta var besta ríman mín til þessa.

Svona hljómaði það. Fyrir þá sem ekki vita, þá var Hafnarfjarðar-Gullí gömul kona sem bjó í götunni fyrir neðan mig. Hún vissi greinilega ekki hvað nærbuxur voru því hún klæddist þeim klæðnaði voða sjaldan. Hún sat alltaf á tröppunum fyrir framan húsið sitt með sköpin útí loft og æpti á fólk sem labbaði framhjá. Einu sinni þegar ég var lítil og nýbúin að fá hundinn minn, fóru ég og Björk með hann í göngu. Gengum framhjá Gullí og hún sagði við okkur að hún vildi gera sófa úr hundinum mínum. En Hafnarfjarðar-Gullí er nú fyrir löngu komin í gröfina og Gullí... þessi saga er tileinkuð þér! ;)